Dawno dawno temu, czyli 724 lata temu, za siedemdziesięcioma lasami, rzekami, górami, morzami i za jednym oceanem, na wyspie zwanej Sumatra żył pewien książę. Na imię miał Seri Teri Buana (czyli prawie tak samo jak jeden z rodzajów serka sprzedawanego w Biedronce) i był księciem Palembangu, krainy we wschodniej części Sumatry i podawał się za potomka Aleksandra Wielkiego. Złośliwi i kłamliwi ludzie powiadali, iż trudnił się piractwem i z tego powodu władca Jawy obalił jego rządy i ścigał. To oczywiście nie jest prawdą drogie dzieci, gdyż tak szlachetnie urodzony człowiek, z takim rodowodem nie mógł kalać się czymś tak niegodnym. Prawdą zaś jest to, że porzucił Sumatrę i przebywał kilka lat na wyspie Bintan, po czym w 1299 przybył na wyspę Temasek, gdzie ludzie, dowiedziawszy się kim jest, obwołali go z radości swoim królem. Tak powstało nowe królestwo o nazwie Singapura. Królestwo to, dzięki zdolnościom i wysiłkom Seri Teri Buany oraz jego potomkom, którzy nawiązali ścisłe i serdeczne kontakry z chińską dynastią Yuan (a raczej mongolską), stało się centrum międzynarodowego handlu. Bogactwo i znaczenie Sngapury obudziło jednak zazdrość i wrogość dwóch jego sąsiadów: z południa królewstwo Majapahit (Jawa/Indonezja), i z północy królewstwo Ayuthaya (Syjam/Tajlandia). Sprzymierzyły się one i w roku 1398 najechały i zniszczyły królewstwo Singapury. Ostatni, piąty król Singapury o imieniu Parameswara uciekł na północ, a potem skręcił, zataczając koło i osiadł w niedużej osadzie rybackiej u ujścia rzeki Bertam.  Jej mieszkańcy byli istnym kosmopolitycznym zlepkiem, gdyż wszyscy oni byli w zasadzie uchodźcami lub ich potomkami. Byli więc tam buddyści, hindusi oraz muzułmanie. Gdy Parameswara (imię też łudząco podobne do nazwy sera - parmezan) zobaczył tę wioskę i tych ludzi zwołał ich na plac i zawołał, jak towarzysz Wiesław 556 lat później w Warszawie - "Pomożecie?". Ludzie stali, osłupiali i nic nie powiedzieli, bo chciał zbudować port. Nie jakąś tam przystań. Nawet nie jakąś tam Gdynię. Chciał zbudować azjatycki Rotterdam. Wyobraźcie sobie drogie dzieci: jest rok ok. 1400. Uciekający były król, bez majątku, bez wojska, bez pieniędzy chce zbudować olbrzymi port. Cóż mogli mu odpowiedzieć ci ludzie? Nic. Ale stała się rzecz dziwna. Coś jak cud. Gdy on zadał pytanie "Pomożecie?" to nagle z wód cieśniny Malakka wydobył się szum, który narastał aż z fal wyłonił się olbrzymi dżin i huknął jak grzmot - "Pomożemy". Parameswara nawet się nie odwrócił w stronę dżina. Dał tylko znak ręką, że pomoc przyjmuje i prace ruszyły. Dżin z pomocą ludzi w ciągu zaledwie kilku lat (bodajże 3-4) wybudował wszystko, co potrzeba. I gdy wybudował pojawiło się pytanie: dla kogo to? Kto do tej dziury będzie przypływał? Parameswara, jak przystało na potomka Aleksandra Wielkiego, miał prosty sposób. Rozesłał mieszkańców tej wioski na okoliczne wody, aby swoimi dżonkami zachęcali do korzystania z portu. No i jak myślicie? Udało się? Udało! I to jak! Bo o to w 1405 do portu przybywa wysłannik samego cesarza Chin Yongle z dynastii Ming. Zostają zawiązane serdeczne, przyjaźnie stosunki i dwa lata później, w 1407 miejsce to nawiedza admirał chiński Zheng He ze swoją olbrzmią flotą (z olbrzymimi statkami, prezentowanymi przez jednego z nawigatorów jakiś czas temu). Flota chińska została wybudowana całkiem niedawno. Telepatia? Nie. Po prostu cesarz Yongle korzystał z usług dobrych jasnowidzów. Jakby to powiedzieć - nigdy nie oszczędzał na jasnowidzach. Brało się to zapewne stąd, że jego dynastia doszła do władzy w Chinach w 1368r. właśnie na skutek działalności  jasnowidzów ze stowarzyszenia Białego Lotosu. 
Tak więc to nieprawda, że dżin który wybudował port, obleciał całą ziemię od Mediolanu, poprzez Wenecję, Kair, Gudżarat, Pekin i poinformował, że port właśnie został zbudowany terminowo i zgodnie z projektem.

Współpraca z Chinami miała taki wpływ na rozwój nowego miejsca, jak zastosowanie trójpolówki w rolnictwie. Zewsząd przybywali kupcy, ale najwięcej z Gudżaratu. Z Gudżaratu było ich ok. 1000 i jak to w indyjskim Gudżaracie - wszyscy muzułmanie. Stąd nowemu centrum handlowemu nadano nazwę Malakka (od arabskiego słowa "malakat", które znaczy "zgromadzenie kupców"). Kupcy byli poszeregowani w 4 grupy, a sprawami każdej grupy zajmował się oddzielny szahbandar, tj. kapitan portu. Z tych czterech szahbandarów największe znaczenie miał ten, który zajmował się sprawami kupców z Gudżarat. Byli jeszcze kupcy z grup: 
1. Indie Płd. czyli królewstwo Widżajanagaru, Bengal, Birma, Pasai-płn. Sumatra.
2. Azja płd.-wsch.
3. Chiny, Riuku (Japonia?). 
Gudżarat, to ważne, od 1343, czyli ok. 60 lat przed powstaniem portu, panował nad Bombajem - bramą do Indii. Widzicie więc kochane dzieci, że zadbano o porządek, o to by nie stosować nieuczciwej konkurencji, by wszyscy kupcy czuli, że gdziekolwiek zawitają, tam będą mieć identyczną obsługę, bez dyskryminacji rasowej. Bombaj bowiem obsługiwał rejsy na zachód od Indii - do Egiptu, zat. Perskiej, a na wschód do Malakki. Malakka zaś obsługiwała rejsy na wschód od niej, do całej Azji wschodniej, a na zachód do Bombaju. 
Zadbano też o bezpieczeństwo. Bezpieczeństwo kupców, ich statków, towarów, magazynów, a także o bezpieczeństwo żeglugi poprzez Morskie Prawa Malakki, czyli kodeks regulujący zasady poruszania się po wodach Malakki. To bezpieczeństwo, jak podkreślają znawcy tematu, było najważniejszym czynnikiem błyskawicznego rozwoju Malakki. W porcie Malakka handlowano porcelaną, jedwabiem i żelazem z Chin, bawełną i tekstyliami bawełnianymi z Indii oraz przyprawami - głownie goździkami i gałką muszkatałową. To był główny asortyment. 
Malakka była jednak nie tylko światowym centrum handlu. Dbała też o sprawy duchowe i w tym celu sprowadzała różnych muzułmańskich nauczycieli, aby ci oświecali pogan - hindusów, buddystów i konfucjanistów. To nieprawda, że wykorzystywano groźby i szantaże ekonomiczne, aby nakłonić okolicznych władców do przyjęcia islamu. Islam był tak atrakcyjny, tak nowoczesny i zapewniał taki rozwój nauki, że wszyscy z wielką ochotą się doń nawracali. Do końca XVw. islam przyjął się w całej Azji płd.-wsch. Filipiny, Czampa (Wietnam Płd.), Jawa, Sumatra, tereny dzisiejszej Malezji. Tylko Syjam trwał w zabobonach.

Malakka była więc apostołem islamu na terenach Azji płd.-wsch. Dzięki temu islam obejmował gigantycznymi kleszczami Chiny (od Ujgurów w Turkiestanie Wschodnim, poprzez muzułmańskie sułtanaty w płn. Indiach, aż po archipelag Malajski i Filipiny). Malakka, co też się podkreśla, a co jest wg mnie oczywiste, miała bardzo dobre i zażyłe kontakty z tureckimi Osmanami. Można nawet rzec, iż były to siostrzane twory-bliźniaki niemalże. Powstały bowiem i rozwinęły się w tym samym czasie. Kto je zrodził? Kto był ich matką? Wielka to tajemnica, gdyż nikt nie łączy i nie łączył w przeszłości tych dwóch, tak odległych od siebie, tworów. A jednak są na tym świecie ludzie podejrzliwi, którzy tworzą fałszywe insynuacje, iż ukrytym celem tworzenia tych tworów było zawładnięcie całym światem. Twierdzą bowiem ci ludzie, że specjalnie wybrano człowieka-potomka Aleksandra Wielkiego i mu zapewniono poważanie i sławę, aby tenże upomniał się o swoje dziedzictwo i zawładnął wszystkimi ziemiami, które Aleksander Wielki podbił. W ten sposób stworzony zostałby islamski twór od Alp po Pacyfik. Twór ten w swojej propagandzie miałby podstępnie wykorzystywać całą spuściznę naukową i kulturową Hellady, przedstawiając siebie jako szczyt cywilizacji i rozwoju. W ten sposób cele harranitów, działających w Harranie w V-VIIw, a będących neoplatończykami, zostałyby uwieńczone sukcesem i związek pomiędzy antykiem a islamem byłby trwały i nie do zakwestionowania.

Pora teraz, drogie dzieci, na przedstawienie wam całej dynastii panującej w Malakka. 
1. Parameswara, zwany też Iskandar Szach (każdy konwertujacy na islam otrzymuje/wybiera sobie nowe imię). Panował w latach 1400-1414.
2. Megat Iskandar Szach 1414-1424.
3. Muhammad Szach 1424-1444.
4. Abu Syahd Szach. Panował tylko 2 lata, bo był "nierozgarnięty" i zabito go, a na jego miejsce wszedł jego brat.
5. Muzaffar Szach 1446-1459. On to pokonał dwukrotnie - na lądzie i na morzu - armie Syjamu, któremu z powodów bliżej "nieokreślonych" Malakka wydawała się zbędna. 
6. Mansur Szach 1459-1477. Był majwybitniejszym władcą. Dyplomata wybitny. Za jego panowania największa ekspansja terytorialna. 
7. Alauddin Riayat Szach 1477-1488.
8. Mahmud Szach 1488-1511. 
Jak widzicie, kochane dzieci, cała ta idylla skończyła się po 100 latach. Cóż się stało. Otóż Malakka dostała się w ręce strasznych zbójów - Portugalczyków, a potomkowie Mahmuda Szacha usunęli się na północ i wschód, zakładając sułtanaty Johor i Perak. Ci to Portugalczycy mówili bowiem "Ko panuje nad Malakką ten trzyma za gardło Wenecję". Cóż za straszna zazdrość! Czyż Portugalczycy nie mogli załatwić swoich osobistych porachunków z Wenecją w Europie? I co osiągnęli? Azjatyccy kupcy zaczęli bojkotować Malakkę i handlowali w sułtanacie Johor oraz Brunei, które to Brunei stało się najbardziej znaczącym sułtanatem w regionie. Brunei miało spokój, bo Portugalczycy wdali się w wojnę z Chinami. Po zajęciu Malakki podnieśli chińskim kupcom podatki oraz ograniczyli im prawa do nieruchomości. Wywołało to wściekłość cesarza i zaczął prześladować Portugalczyków w Chinach (w tym wszystkich chrześcijan). Ale cesarz, choć uważał wszystkich wokół za swoich wasali i podludzi, nie radził sobie, mówiąc dość eufemistycznie. I w końcu w 1557 zgodził się oddać Portugalczykom Makau i pozwolił im handlować. Portugalczycy więc najzwyczajniej oszukiwali, drogie dzieci, wmawiając światu, że oni tylko odkrywają "nieznane" lądy, że oni są tylko turystami. Widać wyraźnie, że w sposób zaplanowany i wyrachowany niszczyli to wspaniałe dzieło, jakim miało być islamskie imperium Aleksandra Wielkiego. Bo zajęli nie tylko Malakkę, ale i cieśn. Ormuz, cieśn. Bab el Mandeb, Bombaj, Cejlon i inne jeszcze strategiczne miejsca. Zastosowali w tym celu taktykę "żabich skoków" , co pokazuje, że Jankesi 400 lat później potrafili jedynie naśladować to, co inni wymyślili. 

We wszystkich meczetach świata zanoszono modły, aby allach pokarał Portugalczyków, bo byli wielkim utrapieniem. Allach wysłuchał próśb i zlitował się nad islamistami i spowodował, że w 1641 Malakka została zdobyta przez Holendrów. Jednak allach chyba coś przedobrzył albo muzułmanie o coś innego prosili, albowiem w owym roku 1641 Holendrzy dostali też od Japonii Deszimę i monopol na handel. I wtedy dopiero się zaczęło. Zaczęła się cała seria katastrof w świecie islamskim. Bo najpierw padło państwo Wielkiego Mogoła, a później siostra-bliźniaczka, czyli Porta Osmańska zaczęła biednieć i kurczyć się, tak iż była tylko swoim cieniem. A dodatkowo ci wstrętni zdrajcy-szyici urośli w piórka i Persja zaczęła się szarogęsić w XVIIIw., upokarzając Portę.

Ten opłakany stan trwa do dziś. Mimo że nie ma już Portugalczyków w Azji. Mimo że nie ma już i Holendrów. Ale jest promyk nadziei, że sen o islamskim imperium Aleksandra Wielkiego się spełni. Otóż w roku 1960 Singapura, tj. pardon Singapur stał się niepodległym państwem. Wprawdzie przywódca tego państwa płakał przed kamerami z powodu nie przyłączenia Singapuru do Malezji, ale tak naprawdę płakał ze szczęścia. Bo dobrze wiedział, że teraz jest szansa na powtórkę z XIVw. ale bez tych błędów, które wtedy popełniono (czyli ignorowanie sąsiadów). Wy drogie dzieci wiecie już z blogu Piotera czym są i do czego służą mikro-państwa (Piotrze proszę wrzuć link z twoją notką o monecie San Marino dla tych nowszych czytelników, bo nie mogę jej znaleźć). Więc nie muszę wam tłumaczyć dlaczego Singapur jest znowu światowym centrum handlu na równi z Tokio, Szanghajem i Hong-Kongiem. Dobrze też zauważacie analogię do obecnej sytiacji w postaci wzrostu znaczenia Chin.

Obecność Holendrów w Azji spowodowała zmianę dynastii z Ming na mandżurską Qing w 1644 oraz systematyczny drenaż gospodarczy Chin, który pogłębił się za czasów dominacji Anglii. Teraz to się zmienia i jest nadzieja. W końcu aż 30% populacji Singapuru to Chińczycy. Jedyny problem jest taki, że Hindusi nie chcą się nawracać na islam, a co gorsza też rosną w siłę i liczebność. No ale skoro państwo Widżajanagaru weszło w strukturę Malakki, to może uda się wkręcić w nową strukturę obecne Indie.

Noc w pełni. Pora więc już iść spać, bo Szecherezada też człowiek, a nie maszyna.

Na koniec drogie dzieci takie pytanie do rozważenia: czy zdobycie przez Holendrów Malakki i uzyskanie Deszimy w 1641 nie zmieniło strategicznych celów tego państwa? A jeśli zmieniło, to jak to zmieniło sytuację międzynarodową Polski po roku 1641?

 

 

---

tagi: islam  handel  indie  wenecja  chiny  kupcy  aleksander wielki  malakka   porta osmańska 

	OjciecDyrektor
	30 listopada 2023 01:37

30     1728    8 zaloguj sie by polubić